[ Pobierz całość w formacie PDF ]
vas esti utile, sed forbruligi la vilaon de la Impresario
utilas al nenio.
Mi lasis lin paroli, �ar li ne povis ne paroli.
Ne temas pri kura�o, �u vi komprenas? Scarpone
kredu, ke mi timas, sed tute ne temas pri kura�o. Se
ekzistus motivo endan�erigi la vivon por laborenspezi
iom pli ol la aliaj, mi ne hezitus fari tion. Mi sentas en mi
la forton por fari tion, kion neniu homo anta�e kapablis,
�u vi komprenas? Morga� oni donos al ni laboron kaj
kiam mi laboros, vi miros, la aliaj miros kaj la in�enieroj
miros .�.�.
Kiel oni ordigus la enterigon de Teofilo? mi deman-
dis, por ke li �esigu la parolfluon. Sed tio malpla�is al li.
Sed ne temas pri kura�o, mi certigas al vi, respon-
dis Berardo. Nek pri forto. �u la Impresario uzis perfor-
ton kontra� ni? Tute ne! La Impresario ne uzis perfor-
ton kontra� ni, nek kura�on, nek forton, sed ruzon. Per
�i li akiris la rivereton. Li e� ne prenis �in, sed la fonta-
192
FONTAMARA
eLIBRO
maranoj donis �in al li.�.�. Anta�e ili subskribis petskri-
bon al la registaro, poste akceptis la artifikon pri tiuj du
trikvaronoj kaj la artifikon pri la dek lustrumoj .�.�. Kion
devis fari la Impresario? Li agis korekte la�le�e kaj en
siaj interesoj .�.�.
Koncerne tiun punkton liaj ideoj tre �an�i�is.
Estas certe, ke la prezo de la tero multe malalti�os,
li poste aldonis, malka�ante per tio siajn sekretajn pen-
sojn.
Sen rivereto la tero devos malpli valori kaj �an�i kul-
turadon .�.�.
Li jam sciis sur kiun terpecon li metos la manojn �e la
reveno.
Matene de la kvina tago ni iris al la labordona ofice-
jo por akiri laboron.
El kiu provinco vi venis? oni demandis al ni.
El provinco Aquila, ni respondis.
En tiu kazo vi turnu vin al la oficejo de Aquila, oni
diris al ni.
Kie estas la oficejo de Aquila? ni demandis.
La oficisto rideksplodis. Li transportis nian demandon
al siaj kolegoj kaj la mokrido traflugis la tutan oficejon.
Post kiam oni rekvieti�is kaj la oficisto sekigis la okulojn,
kiuj bani�is en larmoj pro tro multa ridado, li klarigis al
ni:
La oficejo de Aquila estas en Aquila .�.�.
193
FONTAMARA
eLIBRO
Sed ni tute ne deziris rondvoja�i tra tuta Italio.
Ni vidis jam sufi�e da oficejoj, diris Berardo energie.
Ni iris al Romo, por ke oni sendu nin al iu laboro, sed
ne por suriri la kalvarian vojon.
Tamen la kalvaria vojo ankora� ne fini�is.
En la gastejo La bona rabisto lo�is advokato el Ab-
ruzzo, kavaliro don Achille Pazienza. Nun ni turnis nin
al li kaj la sekvintan tagon, la sesan de nia restado en
Romo, li invitis nin en sian dormo�ambron tuj apud nia
kaj simila pro la mallumo, malgrando, malordo kaj mal-
puro. Ni trovis don Achille Pazienza etendita la� sia tuta
longo sur la lito: li estis malsaneta maljunulo kun barbo
dektaga, flavaj vestoj, blanktolaj �uoj, pajla �apelo sur la
kapo, bronza medalo sur la brusto kaj ligna dentpurigilo
en la bu�o. Li surmetis tiujn ornama�ojn por akcepti nin.
Sub la lito ni vidis noktovazon plenan de urino.
La konsulto kostos dek lirojn, diris don Pazienza al
ni.
Ni konsentas, mi respondis impulse.
Dek lirojn anta�pagotajn, diris la kavaliro. Ni donis
al li dek lirojn.
Po dek liroj por persono, li plu diris. Ni donis an-
kora� dek lirojn.
La kavaliro eliris la liton kaj malaperis el la �ambro,
dirante nenion. Ni a�dis lin tusanta en la koridoro. Poste
ni a�dis la tusadon malrapide malsupreniranta la �tupa-
194
FONTAMARA
eLIBRO
ron. Kelkajn minutojn �i restis en la tereta�o, kie spio-
nis la bona rabisto, eliris sur la straton kaj muti�is en la
kontra�a trinkejo.
Ni devis atendi preska� plenan horon, anta� ol la tu-
sado rea�di�is, transversis la straton, malrapide kaj pene
supreniris la �tuparon. �e la pordo la kavaliro iom hezi-
tis, envenis, �etante sur la liton pecon da pano, duonan
kolbason kaj duonplenan botelon da ru�a vino.
Via afero estas malluma, diris kavaliro Pazienza,
repreninte sian horizontalan pozicion, kvankam ni an-
kora� ne rakontis al li, kial ni venis.
Kiom da mono vi posedas ankora�? li demandis
post pa�zo, longe meditinte.
Ni metis �ion, kio al ni restis, inkluzive la kuprajn mo-
nerojn, en la �apelon de Berardo kaj kalkulis proksimu-
me dek kvar lirojn.
Via afero estas sensignifa kaj malespera, ju�is la
seniluziigita kavaliro.
Post nova medito li demandis al ni:
�u ne estus eble, venigi el Fontamara pli da mono?
Certe, respondis tuj Berardo, konvinkita pri la malo.
Kaj kelkajn kokinetojn? Kaj iom da froma�o? iom da
mielo kontra� la tusado? aldonis la kavaliro.
Certe, rapidis respondi Berardo, kiu dum sia tuta
vivo ankora� neniam vidis mielon.
195
FONTAMARA
eLIBRO
Via afero iom klari�as, diris kavaliro Paaenza al ni
kun lar�a �evala rideto, montrante tridekon da flavaj
dentoj.
Nur nun Berardo rakontis nian aferon.
La kavaliro ekstaris, ser�is bastonon, kiu aspektis kiel
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
