[ Pobierz całość w formacie PDF ]
·ð Seminaria magisterskie, Semestr I, II (2 godz. tyg. (do wyboru))
·ð WykÅ‚ady monograficzne, Semestr I, II (2 godz. tyg.)
·ð Matematyka II (fakultatywnie), Semestr I, II (WykÅ‚ad - 2 godz. tyg. wiczenia 2 godz. tyg.)
·ð Metodyka badaÅ„ psychologicznych, Semestr I, II (wiczenia - 2 godz. tyg.)
·ð Praktyka - po czwartym roku obowiÄ…zuje 4-tygodniowa praktyka wakacyjna
Egzaminy
·ð Po I semestrze - pedagogika
·ð Po II semestrze - etyka, psychologia praktyczna I, psychologia praktyczna II
Rok V
·ð Historia psychologii, Semestr I (WykÅ‚ad - 3 godz. tyg.)
·ð Seminarium magisterskie, Semestr I, II (2 godz. tyg.)
·ð WykÅ‚ady monograficzne, Semestr I, II (4 godz. tyg. (do wyboru))
Egzaminy
·ð Po I semestrze - historia psychologii
·ð Po II semestrze - egzamin magisterski
Na studiach magisterskich nie kończyła się działalność dydaktyczna Instytutu. Na wiosnę 1969 roku Instytut
zwrócił się z prośbą do Ministerstwa o wyrażenie zgody na otwarcie u siebie Studiów Doktoranckich.
Proponowane specjalizacje i ich kierownicy to: psychologia ogólna (T,.Tomaszewski, J. Kozielecki, J. Strelau),
psychologia osobowości (J. Reykowski), psychologia społeczna (St. Mika), neuropsychologia (M. Maruszewski),
psychologia kliniczna (H. Spionek), psychologia pamięci i uczenia (Z. Włodarski, W. Budohoska), psychologia
wychowawcza (L. Wołoszynowa, A. Gurycka), psychologia sądowa (M.%7łebrowska), psychologia pracy (Z.
Pietrasiński).
W odpowiedzi na to pismo w dniu 1 lipca 1969 Ministerstwo wyraża zgodę na utworzenie w Uniwersytecie
Warszawskim "Instytutowego Studium Doktoranckiego Psychologii z limitem 20 miejsc na I roku". Specjalizacja
ma dotyczyć całej dyscypliny "ze szczególnym uwzględnieniem psychologii wychowawczej" (pismo Rektora
Zygmunta Rybickiego, z dn. 9 lipca 1969 roku).
Program studiów, które ruszają od następnego roku akademickiego był, jak można to sprawdzić w dokumentach,
wymagający. Obejmował on cztery grupy tematyczne zajęć: przygotowanie teoretyczne, dydaktyczne,
praktyczne i badawcze doktoranta. W ramach przygotowania teoretycznego obowiązywały go trzy cykle zajęć:
(1) Społeczno-filozoficzny, w tym: filozofia - seminarium ok. 50 godz. I rok, zakończone egzaminem, oraz nauki
polityczne - seminarium 50 godz., II rok, zakończone zaliczeniem, (2) metodologiczny, w tym metodologia badań
naukowych - seminarium 50 godz., I rok, zakończone zaliczeniem oraz metodologia badań diagnostycznych -
seminarium, 50 godz., II rok, zakończone egzaminem oraz cykl (3) specjalistyczny, obejmujący wykłady z
psychologii ogólnej z elementami psychologii wychowawczej, rozwojowej, klinicznej lub (dla osób
specjalizujÄ…cych siÄ™ w psychologii dziecka) psychologiÄ™ rozwojowÄ…, wychowawczÄ… i klinicznÄ… z elementami
psychologii ogólnej (razem 50 godzin), zakończone egzaminem oraz odpowiednie konwersatorium z przedmiotu
kierunkowego (50 godzin rocznie). Czwartym cyklem był język obcy (140 godzin zajęć w ciągu dwóch
pierwszych lat). Aącznie dawało to zajęć dydaktycznych: w roku I ok. 270 godz. tj. 8.5 godz. tygodniowo oraz 2
egzaminy, w roku II ok. 220 godz. tj. 7 godz. tygodniowo oraz 1 egzamin i kolokwium z języka obcego, w roku III
ok. 50 godzin tj. około 2 godziny tygodniowo.
W ramach przygotowania dydaktycznego doktorant zobowiązany był do prowadzenia 60 godzin zajęć rocznie,
zajęcia te były oceniane przez kierownika zespołu dydaktycznego. W ramach przygotowania praktycznego
powinien odbyć czteromiesięczną praktykę w różnych instytucjach (wymóg ten w latach 70-tych zlikwidowano).
Poza tym doktorant zobowiązany był oczywiście do napisania pracy doktorskiej i do uczestniczenia w
odpowiednim konwersatorium. Postępy doktoranta miały być oceniane corocznie.
Warunkiem przyjęcia na studia doktoranckie było zdanie kolokwium (ustnego i pisemnego) z obowiązkowej oraz
wybranej literatury psychologicznej (minimum 600 stron) oraz przedstawienie rozwiniętego projektu pracy.
Wśród 23 doktorantów pierwszego naboru (X 1969) znalazł się między innymi Jerzy Trzebiński. Kandydatów na
studia było zresztą chyba niemało, skoro lista z datą 1970 (a więc na drugi nabór) zawiera aż 98 nazwisk.
Studia doktoranckie otwarte przy Instytucie przyspieszyły dalszy rozwój kadry, tym razem obok doktorantów
"starej gwardii" będą to już uczniowie ich uczniów. Obok toru studiów doktoranckich na początku lat 70-tych
doktoraty robią też zatrudnieni na etatach młodzi asystenci. Są to w ogromnej większości pierwsi uczniowie
uczniów profesora Tomaszewskiego. I tak u Janusza Reykowskiego doktoryzują się: Maria Krawczyk (pózniej
Jarymowicz), Maria Szostak. Teresa Szustrowa i Elżbieta Paszkiewicz, u Jana Strelaua: Andrzej Eliasz i Tatiana
Klonowicz, u Adama Frączka: Kazmierz Wrześniewski, u Stanisława Miki: Krystyna Skarżyńska, u Mariusza
Maruszewskiego: Danuta Kądzielawa (po jego śmierci doktorat obroni u prof. Tomaszewskiego) i Grace Wales
Shugar. W Katedrze Psychologii Wychowawczej do grona młodych doktorów tej generacji dochodzą uczniowie
profesor Spionek: Barbara Sawa. Hanna Nartowska, Maria Chłopkiewicz i Małgorzata Kościelska oraz
doktorantka Lidii Wołoszynowej: Irena Borzym. Większość z tej grupy pozostanie potem w Instytucie, a niektórzy
rozpoczną nowe gałęzie badawcze i zainicjują nowe formy dydaktyczne (np. Lidia Grzesiuk, stanie się głównym
organizatorem specjalizacji w zakresie psychoterapii, a Kazimierz Wrześniewski - w zakresie psychologii
medycznej).
Tablica na budynku Wydziału
W roku akademickim 1973/1974 psychologia otrzymała własny budynek przy ul. Stawki 5/7 wraz z
przylegającym doń pokaznym kawałkiem ogrodu. Budynek ten, odziedziczony po zlikwidowanym w tych właśnie
latach Studium Nauczycielskim, obarczony jest tragiczną przeszłością. Postawiony w roku 1938 jako budynek
szkolny, w czasie wojny znalazł się w obrębie murów warszawskiego getta, i służył jako siedziba oddziału
[ Pobierz całość w formacie PDF ]