[ Pobierz całość w formacie PDF ]
samo jak dawniej.
Także i ona uświadomiła sobie, że w ich relacjach
zaszła jakaś zmiana. Hugo przestał być namiastką star-
szego brata, a ona jego przyszywaną siostrzyczką. Także
i ona odczuła pożądanie i zastanawiała się, czy Hugo ma
ten sam problem. Mógł o tym świadczyć błysk pożąda-
ODWAGA NA POKAZ 87
nia, który zauważyła w jego oczach, ale był tak krótki,
że może było to złudzenie.
Bardziej jednak było możliwe, że po prostu dokony-
wała projekcji budzących się w niej uczuć z nadzieją, że
Hugo je odwzajemni. Sądząc po jego następnej reakcji,
ma na to niewielkie szanse. W jakimś momencie gwał-
townie się od niej oderwał, niemal ją odpychając. Od-
wrócił się bez słowa i dołożył drewna do pieca, potem
gwizdnął na psy.
Czas na spacer, pieski! zawołał z udaną beztros-
ką. Trzeba łyknąć trochę świeżego powietrza, nawet
jeśli pada śnieg.
Ale potrzebował świeżego powietrza przede wszyst-
kim dla siebie, dlatego tym razem nie namawiał Maggie
na spacer. Myśl, że mogła dostrzec w jego twarzy
pożądanie, przerażała go. Biedna dziewczyna, widzi
w nim opiekuna, namiastkę starszego brata, a on omal
się na nią nie rzucił! O nie, musi się postarać, by Maggie
nadal czuła się z nim bezpieczna.
ROZDZIAA SZ�STY
Rzeczywiście, bardzo tu ładnie.
Maggie wyglądała z okna karetki na niewielkie
osiedle położone na skraju Queenstown. Był słoneczny
dzień i odbite od śniegu światło sprawiało, że budynki
wyglądały jak domki dla lalek. Podjechali do jednego
z nich.
Jest większy niż się wydaje wyjaśnił Jason.
Dwoma kołami stanął na krawężniku, by nie tamować
ruchu na wąskiej uliczce. Ma cztery sypialnie. Chodz
do środka.
Mimo że okolica podobała się Maggie, ruszyła za
Jasonem z ociąganiem. Właściwie ani razu nie stwier-
dziła wyraznie, że jest zainteresowana wynajęciem po-
koju w budynku, w którym mieszka Jason, ale nie
chciała sprawiać mu przykrości.
Zdaje się, że dość blisko stąd do kompleksu hand-
lowego zauważyła.
Wszystko mamy pod nosem. Nie trzeba nawet
gotować, bo w pobliżu jest mnóstwo knajpek, a jak
wypije się za dużo, można na piechotę wrócić. Puścił
do Maggie oko.
To rzeczywiście fajnie odparła, bardziej z obowią-
zku niż przekonania. Poczekała, aż Jason otworzy drzwi,
i spytała: Nie jest tu aby czasami za głośno w nocy?
ODWAGA NA POKAZ 89
Owszem, to dość rozrywkowa dzielnica. Queens-
town w ogóle tętni życiem, nie tylko w sezonie turys-
tycznym.
Nie odpowiedziała. Nie chciała wspominać przy
Jasonie, że o wiele bardziej od gwarnego osiedla
pociąga ją cisza i spokój panujące wokół posiadłości
Hugona.
Weszli do środka. W głównym pomieszczeniu, które
wyraznie pełniło funkcję salonu dostępnego dla wszyst-
kich lokatorów, natknęli się na mężczyznę ubranego
jedynie w szorty. Był mniej więcej w wieku Jasona,
wysoki, szczupły, jasnowłosy. Na widok gości uśmiech-
nął się, jego niebieskie oczy błysnęły. Maggie odniosła
wrażenie, że patrzy na pogańskiego bożka.
Cześć, Sven! zawołał Jason. Widzę, że już
wstałeś. Podał rękę koledze i odwrócił się do Maggie.
To Sven, wprost ze Szwecji, instruktor jazdy na
nartach.
Naprawdę? Maggie także się uśmiechnęła, stara-
jąc się ukryć zmieszanie.
W uszach natychmiast zabrzmiał jej żart, który rzu-
ciła niedawno w obecności Hugona, o poszukiwaniu
przystojnego instruktora narciarskiego, najlepiej ze
Szwecji.
Może Maggie wprowadzi się na miejsce Donny
wyjaśnił Jason. Fantastycznie, prawda?
Fantastycznie potwierdził Sven. Mocny skan-
dynawski akcent dodawał mu uroku. Jezdzisz na
nartach, Maggie?
Jeszcze nie, ale chciałabym się nauczyć.
Co się stało, że tak wcześnie dziś wstałeś, Sven?
90 ODWAGA NA POKAZ
wtrącił Jason. Zwykle zwlekasz się z łóżka około
południa.
Lisa musiała �śc do pracy wyjaśnił Sven ze
smutkiem więc wstałem razem z nią.
Lisa to przyjaciółka Svena wytłumaczył Jason.
Ach tak mruknęła Maggie i atrakcyjność Svena
nagle w jej oczach zmalała.
Zaczęła rozglądać się po pomieszczeniu. Przede
wszystkim uderzyła ją ciasnota, było też dość zabałaga-
nione. Na podłodze walały się buty narciarskie i sterty
gazet. W zlewie leżały brudne talerze.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
