[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rozstrzelano.
ROZDZIAA IV
KOCHANKOWIE Z PIZZA LE LORETO
Benito Mussolini
Niewiele jest tajemnic w życiu seksualnym włoskiego dyktatora Benita Mussoliniego.
Właściwie mógłby on bez problemu kandydować z ramienia amerykańskiej partii
demokratów, bowiem brakiem dyskrecji dorównywał takim tuzom, jak J. F. Kennedy czy
Lyndon B. Johnson.
Przyznawał pózniej, że już jako nastolatek rozbierał wzrokiem każdą napotkaną
dziewczynę. Przed ukończeniem osiemnastu lat, gdy uczył się w szkole w Forlimpopoli,
regularnie odwiedzał miejscowy burdel. We fragmencie autobiografii, napisanym w
młodości, w czasie jednego z częstych pobytów w więzieniu, odmalował chwile spędzone z
pewną ladacznicą, która sączyła pot każdym porem swego zwiotczałego ciała . Pisał także,
iż uwiódł swoją kuzynkę i kilka jej przyjaciółek, lecz spotkania z nimi były zwykle krótkie i
pozbawione prawdziwej rozkoszy. Plastycznie opisał pierwszy, brutalny kontakt seksualny z
wieśniaczką o imieniu Virginia. Była biedna& lecz miała delikatną cerę oraz dość ładne
rysy . Mussolini zanotował: Pewnego dnia zabrałem ją na górę, rzuciłem na podłogę przy
drzwiach i po chwili była moja. Powstała z płaczem i wśród łkań rzucała na mnie obelgi.
Twierdziła, że odebrałem jej honor. Prawdopodobnie było to prawdą. Jakiż jednak honor
mogła posiadać?
Podobne fragmenty zostały oczywiście pominięte w oficjalnej autobiografii
Mussoliniego, która ukazała się drukiem w 1939 roku.
Pierwszą stałą partnerką seksualną Benita była rosyjska agitatorka komunistyczna,
Andżelika Bałabanow. Starsza od swego partnera o czternaście lat, wkrótce znudziła się
gwałtownym, pełnym egoizmu młokosem. Dziewiętnastoletni Mussolini pracował przez
cztery miesiące jako nauczyciel w Gualtieri. Spotkał tam piękną dwudziestolatkę o imieniu
Luigia. Była żoną żołnierza, a Benito nie miał dla niej litości. Przyzwyczaiłem ją do mej
zazdrosnej i tyrańskiej miłości mówił słuchała mnie ślepo i robiłem z nią, co chciałem .
Dręczył ją, bił, a pewnego razu zranił nożem w udo. Kochał się z nią dziko i samolubnie, co
potem miało być cechą szczególną wszystkich jego kontaktów z kobietami.
Mussolini uważał się przede wszystkim za człowieka czynu. Nie zadowalało go
zagrzebanie się w zapadłej wiosce i wbijanie wiedzy w głowy czterdziestki uczniów. Musiał
stamtąd wyjechać, by pozostawić piętno na losach świata. W czerwcu 1902 roku, bez grosza
przy duszy, udał się do Szwajcarii. Sypiał pod mostami i w publicznych łazniach, a czasem z
pewną studentką medycyny, uciekinierką z Polski. Chwile spędzone z nią w łóżku określił
jako niezapomniane . Mniej więcej w tym czasie zaraził się chorobą weneryczną od pewnej
mężatki w średnim wieku. Była ona jak twierdził na szczęście starsza i słabsza od
niego. Jak zawsze kochała go do szaleństwa .
Po powrocie do Włoch Benito został dziennikarzem i agitatorem politycznym. Często
przebywał w więzieniu. W 1909 roku, gdy podczas jednego z krótkich okresów wolności
mieszkał w domu ojca, zakochał się w Auguście Guidi. Była ona starszą córką Anny,
kochanki Mussoliniego seniora, kobiety o ponurym usposobieniu. Benito chciał ożenić się z
Augustą, ona jednak uważała go za lekkoducha. Poślubiła z czasem mężczyznę posiadającego
stałą pracę grabarza. Mussolini zwrócił więc uwagę na młodszą pannę Guidi, Rachelę, o
której mówiono, iż jest jego siostrą przyrodnią.
Benito właśnie ukończył jedyną swą powieść, która doczekała się publikacji. Utwór
zatytułowany Kochanka kardynała ukazywał się w odcinkach w Il Popolo d Italia . Nie
został dobrze przyjęty, lecz podobał się Rachele. Jedna z najsympatyczniejszych postaci,
służąca, która oddaje życie, by uratować panią, nosiła jej imię. Pewnego wieczoru, gdy Benito
wrócił do domu z teatru, zażądał, by Rachele z nim zamieszkała. Jej matka nie chciała o tym
słyszeć, więc Mussolini wyciągnął broń i powiedział: Widzi pani ten rewolwer, signora
Guidi? Jest w nim sześć nabojów. Jeśli Rachele mnie nie zechce, znajdzie się jeden dla niej i
jeszcze pięć dla mnie. Wybór należy do pani . Anna niechętnie dała parze swe
błogosławieństwo. Dwa dni pózniej Mussolini wynajął w Forli dwa maleńkie, ciemne
pokoiki. Rachele wspominała: Wprowadziliśmy się wieczorem. Pamiętam, że Benito był
bardzo zmęczony i bardzo szczęśliwy, choć obawiał się nieco mojej reakcji, gdyż dokumenty
małżeńskie nie były jeszcze gotowe. Rozumiałam jednak, że stoi przede mną mężczyzna
mojego życia, czekając niecierpliwie na jedyny dar, jaki może mu przynieść los moją miłość.
Codzienne zmagania pokryły przedwczesnymi zmarszczkami jego młodą twarz. Nie było
miejsca na wahania. Poszłam za nim bez namysłu.
Wspólne życie nie układało się gładko. Mussoliniemu zaoferowano pracę wydawcy w
Brazylii. Zdecydowany był ją przyjąć, ale przeszkodziła temu ciąża Rachele. Przez trzy lata
państwo Mussolini i ich powiększająca się co roku gromadka potomstwa gniezdzili się w
dwóch obskurnych klitkach. Benito został sekretarzem związku socjalistów w Forli i trwonił
fundusze wydając tygodnik zatytułowany La Lotta di Classe ( Walka Klas ). Wszystkie
cztery strony wypełniały jego własne utwory. Czas wolny spędzał popijając wino z
przyjaciółmi i od czasu do czasu podszczypując w tyłek jakąś ładną pannę. Pozostawał
jednak, na razie, wierny Rachele.
Napisał kolejną powieść. Tym razem opowiadała ona o losach arcyksięcia Ferdynanda,
który w zamku Mayerling popełnił samobójstwo wraz ze swą siedemnastoletnią kochanką.
Nie udało mu się opublikować tego dzieła. Powieść, podobnie jak Kochanka kardynała, była
w gruncie rzeczy czystą pornografią. Mussolini przez całe życie miał szczególne upodobanie
do tanich erotycznych powieścideł. La Lotta di Classe stopniowo zdobywała grono
[ Pobierz całość w formacie PDF ]