[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wiek XX przynosi znów bogaty dorobek bibliograficzny o założycielu Marianów.
Liczni autorzy w swych artykułach przedstawiają postulat wznowienia Procesu
16
beatyfikacyjnego o. Papczyoskiego; informują o pielgrzymkach urządzanych do
grobu o. Stanisława i o łaskach uzyskanych za jego wstawiennictwem.
W 1964 roku komisja historyczna zebrała 353 listy pochodzące z różnych stron
Polski z lat 1932-64. Jest w nich mowa o licznych łaskach uzyskanych za
pośrednictwem o. Stanisława, jak: powrót do zdrowia, wysłuchanie próśb,
skuteczna pomoc w trudnej sytuacji materialnej i duchowej. Niektóre spośród
wspomnianych listów stanowią relacje o wydarzeniach, które mogą byd zaliczone
do cudów w ścisłym tego słowa znaczeniu.
Zgromadzenie Marianów, odnowione w 1909 roku po kasacie carskiej, z chwilą
odzyskania przez Polskę niepodległości rozpoczęło z nowym zapałem prace
przygotowawcze do kontynuowania sprawy beatyfikacji ojca Papczyoskiego.
Gromadzono więc konieczne materiały archiwalne, pojawiły się różne publikacje i
opracowania, przybywały liczne pielgrzymki do grobu o. Stanisława. Dopiero
jednak po II wojnie światowej w 1952 roku Rada Generalna Zgromadzenia Księży
Marianów wyznaczyła postulatora, który zajął się sprawą beatyfikacji założyciela.
Po zebraniu koniecznych dokumentów i przedstawieniu ich Zwiętej Kongregacji dla
Spraw Zwiętych sprawą o. Papczyoskiego zajęła się Sekcja Historyczna Kongregacji.
Poleciła ona powołanie Komisji Historycznej dla zebrania dokumentów
potwierdzających ciągłośd sławy świętości o. Stanisława. Komisja taka powołana
przez ordynariusza warszawskiego, kardynała S. Wyszyoskiego, przeprowadziła
potrzebną kwerendę (poszukiwanie wielu materiałów w aktach, archiwach,
bibliotekach) i stwierdziła nieprzerwaną ciągłośd sławy świętości o. Papczyoskiego.
Na podstawie tych dokumentów opracowanych naukowo przez komisję Sekcja
Historyczna mogła przystąpid do opracowania Pozycji dla prowadzenia sprawy. Do
wykonania tej przeogromnej pracy Sekcja Historyczna powołała Marianina księdza
K. Krzyżanowskiego, który pod kierunkiem aktualnych rektorów generalnych
opracował wspomnianą Pozycję. Kiedy dzieło to zostało ukooczone, były trudności
z jego wydrukowaniem.
Energiczna interwencja kardynała Wyszyoskiego u samego papieża Pawła VI
spowodowała względnie szybkie ukazanie się Pozycji drukiem. Wartośd Pozycji
ocenili najpierw konsultorowie historycy. Zastanawiali się oni, czy dzieło to jest
wystarczające do poznania życia i działalności o. Papczyoskiego i czy można na tej
podstawie wydad sąd o stronie moralnej o. Stanisława. Większośd konsultorów
historyków uznała Pozycję za wystarczającą do dalszej pracy w Kongregacji dla
Spraw Zwiętych. Na podstawie pozytywnej decyzji konsultorów także i
Kongregacja Generalna wydała opinię pozytywną.
17
Tymczasem przekazano Ojcu Zwiętemu listy polecające od Konferencji Plenarnej
Episkopatu Polski oraz od Konsulty tak Męskich, jak i %7łeoskich Zgromadzeo
Zakonnych w Polsce. Dnia 6 marca 1981 roku na skutek decyzji Ojca Zwiętego Jana
Pawła II został ogłoszony dekret Kongregacji dla Spraw Zwiętych o wprowadzeniu
sprawy ojca Papczyoskiego przed Trybunał Apostolski.
Odbyty w Warszawie w latach 1981-82 Proces w sprawie zachowania dekretów
papieża Urbana VIII, odnoszących się do kultu świętych, wykazał, że zostały
zachowane przepisy kościelne dotyczące oddawania kultu publicznego o.
Papczyoskiemu przy jego grobie.
Następnym zadaniem było udowodnienie w Kongregacji do Spraw Zwiętych, na
podstawie materiałów zebranych w Pozycji, heroiczności cnót o. Papczyoskiego,
zgodnie z nową procedurą obowiązującą od 1983 roku.
W 1990 roku ogłoszono dekret super validitate (nad ważnością), dotyczący
dawnego Procesu. Potem na specjalnym spotkaniu 22 stycznia 1991 roku pod
przewodnictwem Generalnego Promotora Wiary konsultorzy teologowie
potwierdzili, że o. Papczyoski praktykował cnoty w stopniu heroicznym.
Wreszcie 17 marca 1992 roku kardynałowie i biskupi zebrani na Kongregacji
Generalnej orzekli, że o. Stanisław od Jezusa Maryi Papczyoski praktykował cnoty
teologiczne, kardynalne i wszelkie inne w stopniu heroicznym.
Ukoronowaniem dotychczasowych wysiłków było przyjęcie przez Ojca Zwiętego
Jana Pawła II decyzji Kongregacji do Spraw Zwiętych i polecenie wydania dekretu
heroiczności cnót ojca Papczyoskiego, co nastąpiło 13 czerwca 1992 roku. Oto
najważniejsze słowa dekretu:
Uznaje się za rzecz pewną, że Sługa Boży Stanisław od Jezusa Maryi Papczyoski
praktykował cnoty teologalne wiary, nadziei i miłości Boga i blizniego, jak również
istotne cnoty kardynalne roztropności, sprawiedliwości, umiarkowania i męstwa
oraz cnoty z nimi związane w stopniu heroicznym .
W ten sposób tak bardzo przedłużony w czasie Proces beatyfikacyjny dobiegł
kooca. Dnia 16 września 2007 roku o godzinie 12.00 na placu bazyliki w Licheniu
nastąpiła Uroczysta Celebracja Eucharystii i ryt Beatyfikacji ojca Papczyoskiego na
polecenie Papieża Benedykta XVI; dokonana przez Kard. J.E. Tarcisio Bertone.
Teraz Polakom pozostawało już tylko czekad na następny cud uzyskany za jego
wstawiennictwem i zatwierdzony przez Kongregację Spraw Zwiętych, a następnie
przyjęty przez Ojca Zwiętego, który wyznaczy dzieo Kanonizacji Błogosławionego
Ojca Stanisława Papczyoskiego.
18
[ Pobierz całość w formacie PDF ]